به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

دروس نظری مادران دانشجوی دارای فرزند خردسال غیرحضوری شد

تاریخ انتشار: ۱ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۹۶۱۹۶

مسعود میرزایی شهرابی روز سه‌شنبه در نشست خبری ارائه برنامه تحولی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: باید با توجه به اقتضائات روز جهان و کشورمان برنامه‌های آینده این دانشگاه به روز رسانی شود و در این مسیر باید اهداف جدیدی تعریف شود.

وی بیان کرد: این دانشگاه باید برای حل مسائل جامعه برنامه داشته باشد، برای نیل به این موضوع نیاز به ارتباط تنگاتنگ در همه بخش‌ها دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رییس دانشگاه فردوسی مشهد گفت: برخی از دستگاه‌ها و صنایع استان کمتر به این دانشگاه توجه دارند و فعالیت‌های پژوهشی خود را به دانشگاه‌های شریف، تهران و اصفهان می‌سپارند که جای تاسف دارد.

وی افزود: در گذشته آئین نامه ارتقای استادان دانشگاه به گونه‌ای بود که آنان را به سمت تهیه مقاله سوق می‌داد و از آن‌ها انتظاری برای حل مشکلات جامعه وجود نداشت، ولی اکنون مسیر ارتقای آنان برای رسیدن به دانشگاه تمدن‌ساز، تغییر کرده است.

میرزائی در خصوص تعریف خود از دانشگاه تمدن‌ساز اظهار کرد: اگر رشد اقتصادی و فناوری، منتج به تولید علم و یا محصول برتر ایرانی در سطح جهان شود، آن وقت شاهد رجوع سایر کشور‌ها به ایران اسلامی خواهیم بود.

وی اضافه کرد: اکنون کشورمان یک درصد جمعیت دنیا و همچنین یک درصد مساحت جهان را در اختیار دارد، ولی با این حال ۲ و نیم درصد تولید علم و حدود ۶ درصد تولید مقالات پر استناد جهانی را از آنِ خود کرده است که می‌تواند از منظر ثروت‌آفرینی، از آن به خوبی بهره برد.

رییس دانشگاه فردوسی مشهد ادامه داد: جوان‌گرایی در کنار استفاده از تجربه افراد با سابقه می‌تواند منجر به حرکت رو به جلو در این دانشگاه شود و بر همین اساس انتخاب معاونان و روسای دانشکده‌ها بر این رویکرد است تا در نهایت به دانشگاه تمدن ساز تبدیل شود.

وی با اشاره به رویکرد مردمی سازی، ایجاد شبکه بین نخبگان و صنایع و همچنین تمرکز بر حل مشکلات و مسائل جامعه گفت: دانشگاه فردوسی باید مورد توجه و محل رجوع مردم کشورمان و شهر مشهد باشد و از این رو به جای برداشتن دیوار دانشگاه، باید فکر رجوع به دانشگاه برای حل مسائل جامعه باشیم.

میرزائی بیان کرد: توجه به مزیت‌های استان خراسان رضوی همچون صنایع خلاق فرهنگی، معدنی و غذایی، می‌تواند منجر به رونق بیشتر این خطّه از کشورمان شود.

وی ادامه داد: وقتی خراسان رضوی برترین استان کشور در تولید گیاهان دارویی است، باید دانشکده کشاورزی این دانشگاه به تولید و تکثیر بذر گیاهان دارویی توجه بیشتری داشته باشد و این در حالی است که در گذشته کمتر به این موضوع توجه می‌شد.

رییس دانشگاه فردوسی مشهد گفت: ایجاد دانشکده‌های معدن و فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) می‌تواند این دانشگاه را متحول کند و موجب درآمد اقتصادی بیشتر برای استان خراسان رضوی شود.

وی ادامه داد: شکل گیری پژوهشکده علم و دین یکی از اقدامات در حال انجام است، راه اندازی این پژوهشکده، محل رجوع دانشمندان کشور‌های اسلامی به این منطقه خواهد شد.

میرزائی با اشاره به شکل گیری زیست بوم نوآوری شرق کشور بیان کرد: ایجاد هم افزایی در مسیر تحول با همکاری و همیاری پارک‌های علم و فناوری پهنه شرق کشور برنامه ریزی شده است.

وی با اشاره به پیاده سازی ادبیاتِ فناوری و نوآوری در دانشگاه فردوسی مشهد، گفت: بر این اساس هر دانشکده موظف به ایجاد ۲ شرکت دانش بنیان در حوزه فعالیت خود شده است تا شرایط مناسبی برای حضور دانشجویان و کسب تجربه در مسیر تولید ثروت را بیاموزند.

دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۳۲۸ تاسیس شد. این دانشگاه ۸۰۰ عضو هیات علمی دارد و ۲۵ هزار دانشجو در این دانشگاه تحصیل می‌کنند که حدود ۲ هزار نفر از آنان دانشجوی بین‌المللی هستند.

باشگاه خبرنگاران جوان خراسان رضوی مشهد

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: دانشگاه فردوسی مشهد مادران دارای فرزند دانشگاه فردوسی مشهد خراسان رضوی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۹۶۱۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شاد، اما خسته!

  این بخش کوتاهی از یکی از برنامه‌های شبکه‌ای فارسی‌زبان است که به‌تازگی تعطیل شده است اما فارغ از همه پیش‌زمینه‌ها و قصاوت‌های‌مان نسبت به اهداف این شبکه و زیر‌سؤال بردن نهاد خانواده، واقعا تحقیقات علمی چنین نظری دارند؟ زنان بدون فرزند، زندگی شادتری نسبت به مادران دارند؟ این سؤالی است که مرور برخی از پژوهش‌های علمی و گفت‌و‌گو با کارشناسان این حوزه، می‌تواند به آن پاسخ بدهد! «این نتایج علمی، از کدام داده‌های به‌دست آمده حرف می‌زنند؟ کدام مادران؟ در کدام مناطق؟ با کدام ساختار شخصیتی؟» این را فیروزه روستا، متخصص و مشاور سلامت مادران می‌گوید که تحقیقاتی این‌چنینی را رد می‌کند و معتقد است که بدون شک، تعریف شادی در آدم‌های مختلف، متفاوت است: «برخی افراد، ساختار شخصیتی‌شان به‌گونه‌ای است که انرژی بالایی دارند و به‌طور کلی شخصیتی برای مادری کردن دارند؛ این افراد اگر مادر نباشند و مادری نکنند، غمگین خواهند بود. اما از طرف دیگر، برخی افراد استقلال بیشتری دارند، انرژی‌شان را از تنهایی و سکوت می‌گیرند و ممکن است با مادری کردن، آنچنان که باید، ارتباط برقرار نکنند.» در واقع خانم روستا می‌گوید که نمی‌توان خوشحالی از مادر بودن یا نبودن را به همه آدم‌ها و همه زنان ارتباط داد؛ بلکه این موضوع ارتباط مستقیمی به ویژگی‌های شخصیتی آن زن دارد. پس تحقیقاتی که همه زن‌ها یا قریب به‌اتفاق آنها را در یک دسته جای می‌دهد و راضی یا ناراضی از مادری خود می‌داند، تحقیقات جامع و کاملی نیستند و نمی‌توان به آنها استناد کرد. 
     
چیزی شبیه گرسنگی
آن‌چیزی که نمی‌توان آن را پنهان و کتمان کرد، غریزه مادری است که نه‌فقط در وجود انسان‌ها، بلکه در وجود حیوان‌ها هم به شکلی ویژه وجود دارد. موضوعی که فیروزه روستا آن را به گرسنگی و نیاز به غذا خوردن تشبیه می‌کند: « خب بر کسی پوشیده نیست که اگر انسان از نیازهایش عبور کند و به آنها پاسخ بدهد، حالش بهتر و انسان شادتری خواهد بود.» به نظر می‌رسد که اگر از منظر علمی و پژوهشی هم بخواهیم تبعات خوشحالی یا ناراحتی مادر بودن را بررسی کنیم، پاسخ دادن به نیاز و غریزه مادری، باعث می‌شود که آن زن، فردی شادتر از کسی باشد که این غریزه را نادیده گرفته استکلیشه‌ای است اما واقعیت دارد؛ این‌که دختران از همان دوران کودکی و در بازی‌های‌شان هم همیشه نقش مادر را دارند؛ آنها برای بچه‌های کوچک‌تر از خودشان یا عروسک‌های‌شان نقش مادر را ایفا می‌کنند. اتفاقی که البته صرفا مختص به کشور ما نیست که آن را محصول سنت و فرهنگ ایران بدانیم بلکه عروسک‌بازی و مادری کردن، یک بازی بین‌المللی برای دخترانی در هرکجای این جهان است. موضوعی که نشان‌دهنده ریشه ذاتی دختران به مادر بودن و فرزند داشتن است.این ماجرا تا آنجا پیش رفته است که حتی بهزیستی هم یکی از بندهای قوانینش را به دختران مجردی اختصاص داده است که تمایل به فرزندخواندگی دارند؛ دخترانی که نیاز به مادری کردن در وجودشان ریشه دارد و حالا به‌هر دلیلی، شرایط ازدواج و فرزنددار شدن برای‌شان مهیا نشده‌است! حالا چه می‌شود کرد؟ بهزیستی دومین اولویت درخواست‌های فرزندخواندگی‌اش بعد از زن و شوهری که هیچ‌وقت صاحب بچه نشده‌اند را به این دختران مجرد و سپس به زن و شوهری که بچه‌ای دارند و تمایل دارند فرزند بعدی‌شان، فرزند خونی خودشان نباشد اختصاص داده است. در واقع این نیاز آن‌قدر جدی است که در اولویت دوم قرار گرفته است و اتفاقا خبرها و آمارهای به‌دست آمده نشان می‌دهد که استقبال و تقاضای دختران جوان از این قانون، بیشتر از آن چیزی که پیش از این تصور می‌شد؛ انگار که حال‌شان با داشتن بچه، بهتر است! 

این ظاهر نه‌چندان شاد!
اما چرا آنچه ما در جامعه از یک مادر می‌بینیم، چندان شاد و خوشحال به نظر نمی‌رسد؟: «واقعیت این است که انتظاری که جامعه امروز از زنان و مادران دارد، با ۴۰سال پیش فرق‌هایی جدی و اساسی دارد. زنان در چنین جامعه‌ای باید زیبا و خوش‌اندام باشند، از منظر علمی و اجتماعی، حرفی برای گفتن داشته باشند، مادری ایده‌آل باشند، از همسرشان حمایت کنند، حواس‌شان به پدر و مادرشان باشند، اوضاع خانه را همیشه در بهترین حالت خود نگه دارد و...خب همه اینها باعث می‌شود که زن، انرژی زیادی صرف کند، خسته شود و نتواند از مادری کردن که حالا به همه مسئولیت‌های قبلی‌اش اضافه شده، آن‌طور که باید لذت ببرد و شاد و خوشحال به نظر برسد.» خانم روستا به «جام‌جم» می‌گوید که زنان به‌واسطه مادری کردن و مادر بودن، نیاز به حمایت‌های بیشتری از آنچه امروز در حال اجراست، دارند تا بتوانند دوباره خوشحالی واقعی و وجودی خودشان را ابراز کنند: «آن‌وقت است که می‌توانیم بگوییم مادران، به سبب پاسخ به غریزه‌شان و از طرف دیگر به‌دلیل حمایت‌هایی که از آنها می‌شود، افراد شادتری نسبت به کسانی هستند که فرزندی ندارند.» اما این حمایت چقدر عملی می‌شود؟ به نظر می‌رسد که در روزگاری که همه دولت‌ها به سمت افزایش جمعیت می‌روند، لازم است که فکری به حال ارتباط عاطفی و پیوند عمیق و امنیتی که فرزند از مادرش می‌گیرد، بکنند. آن‌وقت است که اگر مادری بداند بعد از بچه‌دار شدن و استراحت لازم، سرکارش برمی‌گردد و صندلی‌اش برای او حفظ خواهد شد، خوشحال خواهد بود. در غیر این صورت، از مادری که همه مسئولیت‌ها بر دوش اوست، شغلش را از دست داده، بی‌خوابی می‌کشد، خسته است و... چه انتظاری برای شاد بودن داریم؟: «در این میان فراموش نکنید که بخش قابل‌توجهی از این حمایت‌های لازم، از سمت پدران و همسران است که تامین می‌شود و زمینه را برای حال خوب مادر فراهم می‌کند.»

نرگس‌خانعلی زاده - گروه جامعه